يا أحْمَدُ! إنْ أحْبَبْتَ أنْ تَكُونَ أوْرَعَ النّاسِ فَازْهَدْ فِي الدُّنْيا وَارْغَبْ فِي الاْخِرَةِ.
فَقالَ: يا إلـهي! كَيْفَ أزْهَدُ فِي الدُّنْيا؟فقالَ: خُذْ مِنَ الدُّنْيا حَفْناً مِنَ الطَّعامِ وَالشَّرابِ وَاللِّباسِ وَلا تَدَّخِر لِغَد وَدُمْ عَلى ذِكْرِي.
فَقالَ: يا رَبِّ! كَيْفَ أدُومُ عَلى ذِكْرِكَ؟فَقالَ: بِالْخَلْوَةِ عَنِ النّاسِ وَبُغْضِكَ الْحُلْوَ وَالْحامِضَ وَفَراغِ بَطْنِكَ وَبَيْتِكَ مِنَ الدُّنْيا.

اى احمد! اگر دوست دارى كه پارساترين مردمان باشى، نسبت به دنيا زهد پيشه كن و نسبت به آخرت رغبت داشته باش.

پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) گفت: خداوندا! چگونه نسبت به دنيا زهد بورزم؟

خداوند فرمود: از خوراك و آشاميدنى و پوشاك دنيا به اندازه خيلى كم (دو كف دست) استفاده كن و براى فردا چيزى ذخيره مكن و همواره به ياد من باش.

پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) پرسيد: خداوندا! چگونه همواره به ياد تو باشم؟

خداوند فرمود: با دورى از مردم* و كينه نسبت به ترش و شيرين و خالى نگهداشتن شكم و خانه از دنيا.

* تعبیر « بِالْخَلْوَةِ عَنِ النّاسِ » به معنای دوری گزیدن از مردمی ست که معاشرت با آنها موجب غفلت از یاد خدا می شود.

_{(راهیان کوی دوست/ شرح حدیث معراج/ آیت الله محمد تقی مصباح یزدی)}

‏انديشمندان و فقهاى بزرگ شيعه، در دوران غيبت كبرى رهبرى فكرى و عقيدتى جامعه را در دست داشته‏اند و هر زمان كه از سوى مخالفان شبهاتى براى سست كردن بنيانهاى عقيدتى مردم القا مى‏شد با استدلالهاى علمى در ردّ اين شبهات كوشيده و با قلم و بيان خويش جامعه را از گردابهاى خطر رهانيده و به ساحل امن رسانيده‏اند. به طورى كه اگر فقها نبودند، معلوم نبود امروز دين مبين اسلام و مذهب شيعه، در چه وضعيتى قرار داشت.
امام حسن عسكرى (ع) در اين باره از قول پدر بزرگوارش امام هادى (ع) نقل مى‏كند كه آن حضرت فرمود: «اگر بعد از غيبت قائم ما، علمايى نباشند كه از دين حمايت كنند و مردم را به سوى قائم ما دعوت نمايند و شيعيان ضعيف مارا از دامهاى شيطان و پيروان سركش او نجات دهند، كسى باقى نمى‏ماند مگر اينكه از دين خدا بر مى‏گردد. لكن اين علما زمام دلهاى شيعيان ضعيف مارا در دست مى‏گيرند و همچون سكاندار كشتى آنان را از خطرها نجات مى‏دهند، و بهترين انسانها در پيشگاه خدا آنان هستند». «1»
حضرت امام خمينى رضوان الله عليه در اين زمينه مى‏فرمايد:«ترديدى نيست كه حوزه‏هاى علميه و علماى متعهد در طول تاريخ اسلام و تشيع مهمترين پايگاه اسلام در برابر حملات، انحرافات و كجرويها بوده‏اند. علماى بزرگ اسلام در همه عمر خود تلاش نموده‏اند تا مسائل حلال و حرام الهى را بدون دخل و تصرف ترويج نمايند …». «2»
_{1-بحار الانوار ج2ص6}

_{2- صحیفه نور ج21ص88}

حذف عقايد و معارف اسلامى از متن زندگى انسانها يكى از اهداف شود دشمنان اسلام در طول تاريخ غيبت كبرى بوده است. فقهاى اسلام مهمترين گروهى بودند كه در مقابل اين توطئه ايستاده و با مجاهدتهاى خويش به تعليم و تربيت جوامع اسلامى پرداختند، با وجود مشكلات گوناگون وارد ميدان مبارزه شده، معارف اسلامى اعم از فقه، حديث، كلام، فلسفه و … را زنده نگه داشتند و با نوشتن كتابهاى ارزنده و تشكيل حوزه‏ هاى بزرگ علمى، تشنگان حقيقت را از چشمه‏ سارهاى قرآن و اهل بيت سيراب نموده با كمال هوشيارى و قاطعيت در مرزهاى عقيده و ايمان با شيطان و شيطان صفتان جنگيدند.
امام حسن عسكرى (ع) در اين زمينه از قول امام صادق (ع) فرمود:
«علماى شيعيان ما مرزبانان مرزى هستند كه شيطان و لشكريانش، از آنجا قصد هجوم دارند. آنان شيطانها را از حمله به شيعيان ما باز مى‏دارند و نمى‏گذارند او و پيروان معاندش بر شيعيان ما مسلط شوند. آگاه باشيد آن كس از شيعيان ما كه براى اين كار گمارده شود هزاران مرتبه از مجاهدان جنگ با كفار بالاتر است؛ زيرا مجاهدان از بدنهاى دوستان ما دفاع مى‏كنندو اينان از دين آنها». «1»
در حديث ديگرى، فقها به دژهاى نفوذ ناپذير اسلام تشبيه شده‏اند كه هرگاه يكى از آنان از دنيا برود رخنه‏اى در اسلام پديد مى‏آيد كه چيزى آن را پر نمى‏كند. «2»
_{1- بحار الانوارج2ص5}

_{2-اصول کافی مترجم ج1ص69}