وجود افراد استثنايى‏
با چشم پوشى از بحث گذشته و قبول اين فرضيه كه نوع انسان عمر طبيعى ثابتى دارد كه فراتر از آن نمى‏رود، اين فرضيه را نمى‏توان به تمام افراد تعميم داد؛ زيرا هميشه افرادى استثنايى وجود دارند كه با ضوابط علوم طبيعى مطابقت ندارند و علم از تفسير وضع آنها عاجز مى‏گردد. به عنوان مثال، در مناطق استوايى زمين، درختانى با عمر جاويدان وجود دارند يعنى مرتّب در حال ريشه زدن و جوانه زدن هستند و هيچ گاه عمرشان پايان نمى‏پذيرد.
در ميان جانوران دريايى، حلزونهايى با عمر چند هزار سال ديده شده‏اند.
در حالات بوعلى سينا مى‏نويسند كه مى‏گفت: موقعى كه به مكتب مى‏رفتم، هر چه شاگردان براى استاد مى‏خواندند من حفظ مى‏كردم. در ده سالگى آن قدر از علوم فراگرفتم كه در بخارا از من تعجب مى‏كردند. در سن دوازده سالگى بر مسند فتوا نشستم، در سن شانزده سالگى كتاب قانون را در علم طب تصنيف كردم. «2»
بررسى موارد ديگرى از اين قبيل نشان مى‏دهد كه بى‏ترديد امكان دارد، در ميان هر نوع از موجودات، افراد استثنايى وجود داشته باشند و وضع استثنايى آنها دليل بر غيرعلمى بودن آنها نيست، زيرا هميشه طبيعت در دامن خود افراد استثنايى مى‏پروراند و اين خود، عين طبيعت است.
دراز عمرهاى تاريخ از جمله افراد استثنايى هستند كه بر ديگر افراد انسان پيشى گرفته‏اند و در اين زمينه غير از حضرت مهدى (عج)، افراد ديگرى نيز بوده و هستند كه از عمر طولانى برخوردار شده‏اند. يكى از آنها حضرت نوح (ع) است كه به گفته قرآن «عنکبوت /14» فقط نهصد و پنجاه سال قبل از طوفان، قومش را به آيين توحيد دعوت مى‏كرد و عمر وى خيلى بيش از اين بوده است. «2»
شداد بن عاد نهصد سال عمر كرد. 3 هبل بن عبدالله بن كنانه ششصد سال زندگى نمود. از اين قبيل نمونه‏ها فراوان در تاريخ يافت مى‏شود كه با ملاحظه آنها هيچ‏گونه استبعادى در مورد طول عمر حضرت مهدى (عج) باقى نمى‏ماند.
طول عمر در قلمرو قدرت الهى‏
با چشم ‏پوشى از مطالب گذشته و قبول اينكه عمر طولانى خارج از محدوده قوانين طبيعى است، در اين مطلب نمى‏توان ترديد كرد كه خداوندى كه محيط بر قوانين و نظام طبيعت است، مى‏تواند خرق عادت كرده و در موردى كه اراده نمايد، عمر طولانى به كسى ببخشد و از آنجا كه اراده خداوند بر اين تعلق گرفته كه حضرت مهدى (عج) زمين را از عدل و داد پر كند و تمدّن بشرى را در شكل ديگرى از نو آغاز نمايد، به آن حضرت عمر طولانى عنايت كرده تا همچنان در پس پرده غيبت باقى بماند و پس از آماده شدن شرايط ظهور، قيام كند؛ چنان كه به حضرت خضر (ع) عمر طولانى تا نفخ صور عنايت كرده است. در اين زمينه اهل سنت نيز به زنده بودن حضرت خضر (ع) و عمر طولانى‏اش  اعتراف دارند. طبق بعضى از روايات، ايشان مونس و همنشين حضرت مهدى (عج) در زمان غيبتش مى‏باشد.
حسن بن على بن فضال مى‏گويد: از امام رضا (ع) شنيدم كه مى‏فرمود:
حضرت خضر از آب حيات آشاميده و تا روزى كه در صور دميده شود، زنده خواهد بود، او نزد ما مى‏آيد و به ما سلام مى‏كند، ما صدايش را مى‏شنويم و شخصش را نمى‏بينيم و در هر محفلى (از پيروان اهل بيت عليهم‏السلام) كه از خضر (ع) ياد شود، حضور پيدا مى‏كند  پس هر كه از شما او را ياد كرد، به او سلام دهد. وى در موسم حج هر سال حضور دارد و تمام مناسك حج را به جا مى‏آورد و در عرفه وقوف مى‏كند و بر دعاى مؤمنان امين مى‏گويد. بزودى خداوند او را همدم و مونس قائم ما در غيبتش قرار مى‏دهد تا وحشت تنهايى را از او بزدايد. «4»
از قرآن كريم مورد ديگرى از امكان طول عمر به اعجاز الهى استفاده مى‏شود؛ چون در مورد حضرت يونس (ع) فرموده است:و اگر او از تسبيح كنندگان نبود تا روز قيامت در شكم ماهى مى‏ماند. «عنکبوت /14»
مستفاد از آيه شريفه آن است كه در آن صورت يونس و آن ماهى كه او را در شكم داشت، هر دو تا روز قيامت عمر مى‏كردند و از درازعمرانى مى‏شدند كه عمر جاودانه دارند.
با توجه به آنچه ياد شد، عمر طولانى حضرت مهدى (عج) از امورى است كه از ديدگاه دانش بشرى ممكن و قابل وقوع است و بر فرض آنكه در اين مطلب ترديد شود، امّا شكى وجود ندارد كه خداوند مى‏تواند به هر كس اراده نمايد، عمر طولانى يا جاودانه ببخشد؛ چنان كه براى اثبات نبوت پيامبرانش به دست آنها امور خارق‏العاده جارى مى‏كند، همانند حضرت موسى (ع) كه عصا را اژدها مى‏كرد، يا حضرت عيسى (ع) كه مردگان را زنده مى‏نمود و پيامبر اسلام كه قرآن را آورده و كسى نمى‏تواند مثل آن را بياورد و نيز معجزات ديگر آن حضرت.
با توجه به دلايل قطعى و روشن در مورد طول عمر حضرت مهدى (عج)، منطقى نيست كه به شبهات واهى و بى‏اساس اعتنا شده و آن دلايل قطعى كنار گذاشته شود.
_{1- مهدی انقلابیبزرگ -ناصر مکارم شیرازی ص 224}

_{2- همان 230}

_{3- کمال الدین تمام النعمه ص554}

_{4- همان ص - مجموعه زمزم 390}

صفحات: 1· 2