(شهادت برترين حد نيكويي است).
احمد برزنگ
مطلع:
پيامبر اكرم (ص) فرمودند:
بالاتر از هر نيكويي، نيكويي ديگري است تا آنگاه كه مرد در راه خدا شهيد شود و همين كه در راه خدا شهيد شد بالاتر از او نيست کوی جانان را که صد کوه و بیابان در راه است رفتم از راه دل و دیدم که یک گام بود
امام خمینی (ره) فرمودند: «مرتبه ی شهادت از مراتب عالیه و کمالات نفسانیه ای است که از اولیای خدا به ارث رسیده است».
اگر می خواهی معنای شهید و شهادت را دریابی به جبهه برو. هر طرف کسی را می بینی، یکی در گوشه نشسته و وصیت نامه می نویسد، دیگری تمنای شفاعت می کند، تعدادی یکدیگر را در آغوش گرفته و گریه می کنند که نشان وداع است. دیگری را می بینی که سر بر سجده گذاشته و اذن ورود «هم فیها خالدون» را می خواهد. یکی دیگر دستان خود را به سوی خدا دراز کرده و می گوید: «اللهم ارزقنی توفیق شهاده فی سبیلک». طلبه ای لباس رزم بر تن، جوانی پرچم امام حسین (ع) بر دوش، که همه به هم می گویند:
«دیدار بعدی کربلا».
خدایا مگر اینان چه دیده اند که ما ندیده ایم؟ چه خوانده اند که ما نخوانده ایم؟ چه می دانند که ما نمی دانیم؟!
اینان قبل از شهادت، شهیدند. اینان چگونه عاشق خدا شدند و چه کردند که خدا عاشقشان شد؟ اینان قطرات اشکشان را پای کدام بذر ریختند که لاله ی شهادت را به این سرعت بارور کردند؟ اینان آب دیده و خون دل را در کدام بازار فرو ریختند که نقد شهادت را خریدند؟
باید به خاک جبهه سلام گفت زیرا که خاک جبهه مقدس است و سرزمین آن زیبا؛ و هر روز ملائک بر روی آن سرزمین بال می گسترانند. سرزمین جبهه عبادتگاه آسمانیان است و قطعه ای از بهشت. سرزمین جبهه همه ی نادیده ها را دیده و همه ی زمزمه ها را شنیده و نظاره گر نمازها، حرف ها و خنده های عاشقان بوده است. خاک جبهه خیلی از این عاشقان را بسیار پر مهر در آغوش خود گرفته و حفظشان نموده است تا مبادا انسان های دنیوی ضرری به آنها وارد سازند. یکی از این عاشقان، شهید احمد برزنگ است که ما شعر بلند شهادتش را خواهیم سرود و بر پیشانی خورشید خواهیم نوشت:
حسرت رفتن در این دل مانده است دست و پای نفس در گل مانده است
مشخصات فردی و زندگينامه:
نام و نام خانوادگی: احمد برزنگ نام پدر: درویش
تاریخ تولد: 1343 محل تولد: حسن آباد گنبکی
تاریخ شهادت:19/10/1365 محل شهادت: شلمچه
طلبه ی شهید احمد برزنگ در یکی از روزهای گرم تابستان سال 1343 در خانواده ای متدین و کشاورز در روستای حسن آباد گنبکی از بخش ریگان شهرستان بم، دیده به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش با موفقیت سپری کرد و آنگاه به اتفاق برادرش راهی مدرسه راهنمایی در شهرستان بم گردید و دوره راهنمایی را در مدرسه ی شهید چمران بم به پایان رساندو از آنجا که علاقه ی وافری به علوم دینی داشت با افتتاح حوزه علمیه قائمیه شهرستان بم، جزء اولین کسانی بود که پا به این مکان مقدس نهاد و مدت چهار سال در محضر اساتیدی چون حجه الاسلام و المسلمین حاج فضل الله ذاکری –امام جمعه و نماینده محترم ولی فقیه در شهرستان بم- حجه الاسلام و المسلمین حاج اقا فهیم و حجه الاسلام و المسلمین حاج آقا مدرسی، به فراگیری علوم دینی و حوزوی و تهذیب نفس و اخلاق پرداخت و تا سطح لمعتین را در مدرسه علمیه امام زمان (عج) به پایان رساند. این شهید بزرگوار برای تهیه مخارج تحصیل دوره راهنمایی، همراه با برادرش تابستان ها را به کارهای سخت و طاقت فرسا می پرداخت.
طلبه ی بزرگوار- شهید احمد برزنگ دارای اخلاق پسندیده، متواضع و نرمخو، و در عین حال با شهامت بود و همیشه با رویی گشاده با دوستان و آشنایان برخورد می کرد، وی فردی بی ریا، کم توقع و با اخلاص بود و در برخورد با دشمنان و گروهک های منحرف، «اشداء علی الکفار» و در برخورد با دوستان و یاران «رحماء بینهم» بود.
این شهید بزرگوار که هفده بهار بیشتر از عمر با برکتش نگذشته بود به جهت علاقه ی وافری که به جبهه داشت علاوه بر تحصیل در حوزه علمیه قائمیه بم بارها راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل گردید و بعنوان نیروی رزمی در عملیات های غرورآفرین خیبر و بدر شرکت نمود و در عملیات حماسه ساز والفجر 8 جز غواصان گردان 410 از لشکر 41 ثارالله و جزو اولین خط شکنان سپاه اسلام بود که راه را برای فتحی عظیم، هموار ساخت و در همین عملیات از ناحیه پا به وسیله ترکش خمپاره مجروح گردید. آنگاه پس از بهبودی در عملیات کربلای چهار و کربلای پنج شرکت نمود که در همین عملیات کربلای 5 بعد از رشادت ها و پایمردی های فراوان در حالی که فرماندهی یکی از گروهان های گردان 407 امام رضا (ع) را عهده دار بود در سرزمین حماسه آفرین شلمچه در آن سوی اروند رود در حالیکه فریاد می زد «اسلام جلوی ماست، برخیزیم و از اسلام دفاع کنیم» به آرزوی دیرینه اش که آرزوی تمام عابدان و عاشورائیان بود رسید و شربت شهادت نوشید و به سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) اقتدا نمود.
روحش شاد و یادش گرامی باد