در سال 1347 در خانواده ای مومن متعهد در سیرجان به دنیا آمد ، اولین صدایی که در گشش طنین افکند صدای اذان و شهادت به یگانگی خدا و رسالت پیامبر اعظم بود .
اولین چهره هایی را که دید سیمان نورانی رنجدیده پدری فرزانه و والائی که اوهم در عملیات کربلای پنج آسمانی شد و روح بلندش در کنار روح مطهر ابولقاسم آرام گرفت . و مادری رئوف و مهربان ، چشمان کوچکش ، پیوسته خانواده ای را می دید که عاشقانه تلاوت قرآن می پرداختند، این بود که از همان کودکی آثار نورانیت و قداست در حالات و رفتارش به چشم می خورد . ابولقاسم در خانواده ای پایبند به احکام الهی پرورش یافت که از این چنین خانواده ای فرزندانی روحانی معلم و پاسدار انقلاب پا به عرضه خدمت گذاشتند .
با شروع زمزمه های انقلاب ، او نیز همچون همسالان خود در کنار پدری انقلابی که زیاد نزد همة مردم متدین سیرجان بود در تظاهرات و حرکتهای انقلابی شرکت می کرد ، فعالیت های شور انگیز او در حرکتهای انقلابی در مسجد صاحب الزمان «عج» که مرکز محور فعالیت نیروهای انقلابی شهر محسوب می شد هنوز در خاطره همسالان ایشان وجود دارد.
او با موفقیت دوران تحصیل را پشت سر گذاشت و به راستی که در این مقطع خوش درخشیده در محیط مدرسه متاثر از خانواده از امام و انقلاب و انقلابیون حمایت می کرد و عکس امام را به همکلاسیانش می رساند تا از این طریق عشق به امام و انقلاب را در جامعه گسترش دهد .
علاقه ایشان به مسائل معنوی و مذهبی و خواست خانواده باعث شد بعد از پایان تحصیلات راهنمائی جذب حوزه علمیه شود و برای فراگیری معارف اهل البیت سر از پا نمی شناخت ، که بعد از مدتی زمزمه عملیات کربلای چهار بگوش می رسید .
علا رغم سن کم با اصرار و تضرع توانست موافقت اعزام نیروی بسیج را جلب و با جمعی از دوستان عازم جبهه شوند با اینکه هنوز پانزده سال از عمر عزیزش نمی گذشت و در عملیات والفجر 4 در منطقه پنجوئن با رزم جاناه با دژخیمان رژیم بعثی جان عاریش را تسلیم جان آفرین یگانه نمود و با خون خود ضرورت حراست از آرمانهای مقدس انقلاب اسلامی را گواهی نمود .

صفحات: 1· 2