قال رسول الله(صلّی الله علیه و آله) [قالَ اللهُ تعالی]: …. إنَّ مِن عِبادِیَ المؤمنین لَمَن یَجتَهِدُ فِی عِبادَتِی فِیَقُومُ مِن رُقادِهِ وَ لَذیذ وسادِهِ فَیَتَهَجَّدُ لِیَ اللَّیالی، فَیتعبُ نَفسَهُ فِی عِبادَتِی فَأضرِبُهُ بالنُّعاسِ اللَّیلَةَ وَ اللَّیلَتَینِ نَظَراً مِنّی لَهُ وَ إبقاءً عَلَیهِ فَیَنامُ حَتّی یُصبِحَ فَیَقرَأهُ وَ هُوَ ما قِت لِنَفسِهِ، زارٍ عَلَیها، وَ لَو أُخَلّی بَینَهُ وَ بَینَ ما یُریدُ مِن عبادَتِی لَدَخَلَهُ مِن ذلِکَ العُجبُ فَیُصَیِّرُهُ العُجبُ اِلَی الفِتنَةِ بِأعمالِهِ، فَیَأتیه مِن ذلک ما فیهِ هَلاکُهُ لِعُجبِهِ بِأعمالِهِ وَ رِضاهُ عَن نَفسِهِ عِندَ حَدِّ التَّقصیرِ فَیَتَباعَدُ مِنّی عِندَ ذلِکَ وَ هُوَ یَظُنُّ أنَّهُ یَتَقَرَّبُ اِلَیَّ ؛ پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) فرمودند: [خدای تعالی می فرماید:] …. به تحقیق بعضی از بندگان مؤمنم هستند در عبادت شبانه تلاش می کنند و از بستر نرم و با لذّت برای مناجات و عبادت، شب ها بر می خیزند و خودشان را خسته می کنند پس من یک شب یا دو شب خواب را بر آن ها مسلّط می کنم از جهت لطفی که به آن ها دارم پس تا صبح می خوابد و وقتی بیدار می شود از خودش بدش می آید و خود را ملامت می کند و اگر من این کار را نمی کردم به خاطر عبادت هر شبش گرفتار بیماری عُجب می شد و همان عجب او را گرفتار فتنه می کرد و به خاطر عجبش هلاک می شد و خود را مقصّر نمی دید و در نتیجه از من دور می شد در حالی که فکر می کرد به من نزدیک می شود.
_{محمد محمدی ری شهری میزان الحکمه  ج 7 ص1353}